De kunstenaar

Marjolijn Meijer

Mijn naam is Marjolijn en op deze plek deel ik iets dat dicht bij mijn hart ligt: mijn mandala’s.

 

Als jong meisje tekende ik al heel erg graag en vooral ook heel veel en dat is eigenlijk zo gebleven gedurende mijn middelbare schoolperiode. Tekenen was mijn favoriete vak. Ik heb er toen zelfs over gedacht om naar de kunstacademie te gaan maar uiteindelijk durfde ik die stap niet te zetten, dus daar is het helaas nooit van gekomen. Toen ik mijn havo-diploma had gehaald en 'Maatschappelijk Werk en Dienstverlening' ging studeren, veranderde mijn leven dusdanig dat het tekenen naar de achtergrond (maar nooit uit mijn hart) verdween. Deze studie en de volgende, de lerarenopleiding Nederlands, heb ik overigens niet afgemaakt, het paste niet bij mij op dat moment en uiteindelijk kwam ik in de horeca terecht.

 

In 2010 kwam mijn moeder te overlijden. Ze is daarvoor lang ziek geweest en dat was een intense en verdrietige periode. Ik worstelde jarenlang met haar verlies en probeerde zo goed en vooral zo kwaad, mijn weg te vinden in een wereld die ineens zo anders voelde.

In de hoop rust en balans in mijn hoofd te vinden pakte ik het tekenen van mandala's op, iets wat mijn moeder ook met veel liefde deed. Hierdoor voelde het alsof ik op een bijzondere manier toch met haar verbonden bleef. Het mandalatekenen werd een vorm van verwerking, van thuiskomen bij mezelf, en van helen.

 

Voor altijd verbonden

 

Toen veranderde mijn leven opnieuw.

Ik werkte met ontzettend veel plezier in de horeca en ik dacht echt dat ik mijn roeping had gevonden! 
Totdat alles veranderde toen ik in 2018 door de steeds maar toenemende pijnklachten door mijn dubbele scoliose in de ziektewet terechtkwam. Het fysieke werk werd te zwaar en zelfs onmogelijk en ik moest noodgedwongen stoppen met mijn werk, een baan die ik met hart en ziel had gedaan.
De weigering van mijn lichaam bracht veel onzekerheid met zich mee. Eén van mijn grootste angsten was dat ik door de fysieke pijn en het gebrek aan kracht in mijn arm ook het tekenen zou moeten opgeven.

Maar dat gebeurde gelukkig niet. Het duurde even maar uiteindelijk kon ik het tekenen weer een beetje oppakken. Datgene waar ik juist mijn frustraties en emoties in kwijt kon, kon ik blijven doen. Het gaat misschien nog steeds niet zo goed als dat ik zou willen, maar ondanks alles, kan ik nog steeds iets moois creëren.

Ik heb deze website gemaakt om mijn werk een plek te geven, zowel digitaal als fysiek. Hier kan ik laten zien wat ik met veel aandacht en liefde maak én heb ik de mogelijkheid om mijn mandala’s met anderen te delen.

Naast het tonen van mijn tekeningen in mijn online galerie, bied ik ook prints en andere producten aan van mijn werk aan. Ik vind het een mooi idee om mensen iets mee te geven waar ze blij van worden, iets dat rust, kleur of inspiratie brengt in hun eigen omgeving en ik hoop dat mijn werk dat jou kan bieden.

Wat ooit begon als een oefening voor rust in mijn hoofd en hart, is uitgegroeid tot een diepe passie en eigenlijk weet ik nu pas echt hoe het voelt als je je roeping hebt gevonden. Voor mij iIk hoop van wat ik maak uiteindelijk ook echt mijn werk te kunnen maken.

En wie weet, brengt het niet alleen mij iets moois, maar ook jou.

Dank je wel voor je bezoek, neem gerust de tijd om rond te kijken en je te laten meenemen in mijn mandalawereld.

 

Liefs,

Marjolijn

Mijn grootste inspiratiebron